تاریخ ولنتاین ۲۰۲۰ – ۹۸ در ایران چه روزی است؟
ولنتاین روز عشق که زوج های جوان در شب ولنتاین خاطره های خوشی با هم دارند در ایران مصادف با روز ۲۵ بهمن ماه است. دونفره ها در شب ولنتاین بیرون می روند، برای هم کادو می خرند و کلی خاطره می سازند. ولنتاین یا روز عشق، روزی که به نام عشاق دلباخته نامگذاری شده است.
تاریخ ولنتاین در سال ۹۸ برابر است با روز جمعه ۲۵ بهمن ماه (۱۴ فوریه سال ۲۰۲۰)
ولنتاین روز مهر و محبت عاشقان است. روزی است که می‌توان بی منت به یکدیگر مهر ورزید و از بودن در کنار هم لذت برد. از ۳۶۵ روز سال چرا ۱۴ فوریه را به ولنتاین اختصاص داده‌اند؟
تاریخ ولنتاین 2020 98 در ایران چه روزی است؟
ریشه ولنتاین در چیست؟
به گزارش نیک شو، به مانند بیشتر مناسبت‌های تقویم میلادی، گرامی داشتن این روز هم به رومیان باز می‌گردد. جشنی که به افتخار قدیس ولنتاین در کلیساهای کاتولیک برگزار می‌گردد.بر اساس افسانه‌های گفته شده، در دوران فرمانروایی یکی از پادشاهان رومی به نام کلاو دوم، کشیشی با نام ولنتاین زندگی می‌کرده است.
بنابر اعتقادات این پادشاه مردان مجرد کارایی بیشتری نسبت به افراد متاهل در مبارزات جنگی از خود نشان می‌دادند و بنابراین اجازه ازدواج به هیچ جنجگوی رومی داده نمی‌شد. ولنتاین که با این اعتقاد به شدت مخالف بود به طور مخفیانه عقد سربازان را با دختران محبوبشان جاری می‌نمود. هنگامی که کلاو این موضوع را فهمید، ولنتاین را به محکوم به مرگ کرد.
خلقت بشر به عشق گره خورده است و نمی‌توان از آن به راحتی گذشت. چه در گذشته‌های دور و چه در سال‌های آینده
در سال‌های اخیر برخی از ایرانیان متعصب، روز سپندارمذگان را جایگزین ولنتاین کرده‌اند و این روز را برای خود جشن می‌گیرند. چه ولنتاین و چه سپندارمذگان، هر دو بهانه‌ای است برای ابراز عشق و دوستی.
روز عشاق مبارک
عشق جوششی یكجانبه است. به معشوق نمی‌اندیشد كه كیست یك خود جوششی ذاتی است و از ین رو همیشه اشتباه می‌كند و در انتخاب بسختی می‌لغزد و یا همواره یكجانبه می‌ماند و گاه، میان دو بیگانه نا‌همانند، عشقی جرقه می‌زند و چون در تاریكی است و یكدیگر را نمی‌بینند، پس از انفجار این صاعقه است كه در پرتو رو شنایی آن، چهره یكدیگر را می‌توانند دید و در اینجا است كه گاه، پس جرقه زدن عشق، عاشق و معشوق كه در چهره هم می‌نگرند، احساس می‌كنند كه هم را نمی‌شناسند و بیگانگی و نا آشنایی پس از عشق درد كوچكی نیست.
تقدیم به او که نبود ولی حس بودنش بر من شوق زیستن داد دلم برای کسی تنگ است که آفتاب صداقت را به میهمانی گلهای باغ می آورد و گیسوان بلندش را به باد می داد و دستهای سپیدش را به آب می‌بخشید و شعر‌های خوشی چون پرنده ها می‌خواند.
درباره این سایت